Chitwan park en India
Door: Rik
Blijf op de hoogte en volg Rik
27 Augustus 2014 | India, Delhi
Korte versie: Hoppaaaa! Ik ben in India! Best een beetje trots op m’n reis tot nu toe, en er is maar één vraag die me momenteel bezig houdt: hoe lang kan ik het vliegtuig nog ontwijken? Ohja, nog één vraag meer: Waar kan ik een tuktuk kopen?
Lange versie:
Allereerst allemaal erg bedankt voor de leuke reacties op m’n laatste (en ook alle andere) verhalen en m’n pas geuploade filmpje. Mooie reacties vanuit soms onverwachte hoek, dat doet me goed. En ja, ik voel me een bevoorrecht mens dat ik dit allemaal mag meemaken. Soms mis ik thuis en alle vrienden wel, maar ik maak relatief veel mee in korte tijd zodat ik daar amper bij stil kan staan.
Zoals in m’n vorige verhaal vermeld ben ik gaan raften richting het Chitwan park. 2,5uur in een bootje getobberd op een aardig wilde rivier. Uiterraard met veel chinezen in een bootje, want de chinezen hebben nu vakantie hier. In het Chitwan park aangekomen een goedkoop guesthouse gevonden in Sauraha (dorpje tegen het park aan) waarbij ik die avond nog door een gids van het guesthouse mee het oerwoud in genomen werd. Het dorpje is werkelijk overvol met olifanten. De parkbeheerders gebruiken ze om door de jungle te manouvreren en dus lijkt het wel een officieel vervoermiddel. De ochtend daarna een wat langere tocht door de jungle gemaakt, twee neushoorns gezien waarbij we bij ééntje moesten wegrennen (had de gids ons vooraf duidelijk gemaakt). De neushoorn rende ook weg dus volgens mij zijn ze banger voor mensen dan wij voor hun.
In het park nog een kano-tochtje gemaakt waarbij we een crocodil in de rivier zagen. Ohja, ook nog een culture show in de avond gezien, paar dansende nepalezen, wel aardig om te zien/horen. En nog een ritje op een olifant gemaakt waarbij we wat wilde zwijnen en hertjes door het bos zagen lopen. De dag erop een fietstochtje op een gare fiets naar een meertje in het park gemaakt. Ik kwam een chinese tegen die ook alleen fietste, haar frontale crash in een sloot blijft me het meeste bij. Achterom kijkend zag ik haar gewoon niet meer, behalve een bamboe struik die in de sloot aardig verwoest was. Na haar uit de sloot geholpen te hebben vloog mijn ketting er 3 keer af, ja het is erg afzien hier.
In de categorie stoere biertjes: Commando beer
In de categorie mooie stapavondjes: Club OMG in Kathmandu
In de categorie vreemde zwervers: Eentje met stuiptrekkingen en circa 50 briefjes van 20 roepies dwarrelend op hem, eentje zonder neus, eentje zonder ...nou ja vul maar in, je kan het zo gek niet verzinnen
In de categorie geduld: Een 4,2 kg pakketje (eindelijk van m’n soeveniers af) versturen in een stoffig gebouw wat voor postkantoor moet doorgaan. Dag één gebouw dicht, dag erna poging twee. Eén pakket kon niet, dus twee grote enveloppen gekocht, 2 pakketjes nét iets over de 2 kg, dus....terug, 3 kleine enveloppen, enveloppen scheuren open, vrouw rolt er een halve kilo plakband omheen en dus wordt t geheel nog zwaarder. Volgende loketje: afrekenen. Nepalees print 6 bonnetjes uit met onverklaarbare betekenis. Op hoop van zegen, fingers crossed, etc.
In het hostel in Kathmandu kom ik erg veel mensen tegen en uiteindelijk ben ik met een groep van 10, paar mexicanen en een paar nederlanders naar Nagarkot gegaan. Dat is een uurtje met de bus en je hebt er een goed uitzicht op de himalaya’s. Althans als het weer goed is. Dat was het niet, maar het kampvuur op het dak van het guesthouse was ook geen verkeerde ambiance. We zijn weer met de bus terug gegaan, in de stad is het verboden maar in dorpjes zitten ze hier op het dak en we hadden het geluk om ook het dak op te mogen. Soms even goed bukken voor bomen en vooral electriciteits kabels, maar een erg gave ervaring. Op de terugweg nog in Bhakthapur gestopt. Hier was een festival bezig. Een mooie gekleurde parade door de stad waarbij de doden geeerd werden en boze geesten verjaargd met trommels, bellen en stokken. Het was er zo druk dat ik met Roberto de rest van de groep uit het oog verloor. Zoekend naar het busstation kwam er een overvloed aan vreemde ervaringen op ons af. Een stier die rennend tot op 1,5 meter van ons naderde, maar vervolgens afsloeg een klein straatje in. Iedere Nepalees wijst ons een andere richting in. Where do you want to go? Wij: busstation No, where do you want to go? Wij: busstation to Kathmandu Yes but where do you want to go? Aaaaarggghh! Roberto heeft in één ochtend 328 foto’s geschoten en maakt met z’n telefoon foto’s van foto’s om ze op facebook te zetten. Hilarische vent en hij moest op den duur dus ook een groepsfoto van ons twee’en hebben. Qoute Roberto: “In the worst case, we stay here and buy some beers”. Uiteindelijk natuurlijk wel het busstation gevonden. De bus was overvol, dus ik gokte op 5 meer mensen in de bus en dan vertrekken we, Roberto gokte op 3. Uiteindelijke aantal was 19 en al zwevend tegen een dikke nepalese vrouw rijden we Kathmandu weer in.
Ik heb in Nepal een aardig spoor van vernieling achter gelaten. De weg die ik genomen heb van Tibet naar Kathmandu is getroffen door een landslide. Resultaat: ongeveer 150 doden.
De dag dat ik India in reed kreeg ik te horen dat door overstromingen verschillende doden in het Chitwan park gevallen waren. Dat beloofd wat voor m'n verdere route!
India
Na wat zoekwerk op internet uiteindelijk een nachtbus naar de grens van India gepakt. Het googlen zorgde voor de nodige horror verhalen over deze reis dus ik was op m’n hoede. In de nachtbus naar de grens helaas niet veel kunnen slapen, wat wil je ook met die wegen hier. Zonder het te merken was m’n tas geheel nat geregend door een kier van het raam voor mij. Toen de zon opkwam was ik ongeveer bij de grens. Na wat rondvragen de goede kant uit gegaan en ik kwam aan de praat met een indier die in nepal gewerkt had. Zonder het te merken liep ik al 2 meter India in en werd ik door een militair terug geroepen. Of ik al een stempel had? Nee, geen controle gezien. 50 meter terug een kleine 15 minuten in het kantoortje moeten wachten op één stempel. Het was ook vroeg voor deze nepalezen. Toen was ik dan toch echt in India en hop de straat was meteen een stuk smeriger. Met een Indische bus in Gorakpur aangekomen waar m’n trein om 23.00u zou vertrekken. 13uur overstaptijd dus. Eerst een paar uur als een zwerver op m’n backpack geslapen, maar ik werd door verschillende Indiers lastig gevallen. Dus...het stadje in. Geen toeristische bedoeling dus ja, gewoon een kant uit gelopen. Nog geen 100 meter uit het station of de zwerfkinderen kwamen al tegen me aan hangen voor “chocolate” of “money”. De tijd verder een beetje gedood met m’n eerste bollywoodfilm (wat naar mijn idee gewoon een musical is, maar goed) en wat lezen. De trein naar varanasi was 1,5uur te laat en over 230km heeft hij 7,5uur gedaan. Het is moeilijk om de mensen hier in te schatten. De eerste paar dagen kwamen er alleen maar onaardige mensen op me af, maar ook bijvoorbeeld een jongetje die een waterpomp bediend zodat ik m’n’mango kan wassen.
Varanasi is een erg drukke en ranzige stad waar ik wel een leuk dakterras op m’n guesthouse had. In Varanasi wordt je trouwens regelmatig verplicht om een bepaald straatje in te lopen, omdat in het andere straatje een koe de weg blokkeert. Verder ben ik een paar daagjes in Kajuraho geweest, wat bekend staat om de “kamasutra tempels”. Mooie van zand gemaakte tempels waarbij af en toe een kamasutra afbeelding is te zien. De meest zieke afbeelding was een man die een paard penetreert. Net als iedere andere toerist heb ik ook al een aantal daagjes m’n bed en wc als beste vriend beschouwd. Zelfs in sommige restaurants die er op het oog fris uit zien heb ik m’n vraagtekens over de hygiëne.
Van Kajuraho de trein naar Agra gepakt. De Taj Mahal afgevinkt, mooi gebouwtje en daarna door naar Delhi gegaan. De Taj Mahal is vooral van de buitenkant mooi om te zien door de zon die er op schittert.
In Delhi aangekomen in een erg gezellig hostel door wat lui mee naar de lotus tempel genomen. Een tempel die draait om een soort van nieuwe religie, gestart door een kerel die na 20 jaar gevangenis besloot dat hij de zoon van god is. Fascinerend! (ahum) De tuktuk’s (auto-riksjaw) geven India toch nog een beetje mooi straatbeeld, los van de zooi die hier ligt. De prijs wordt goedkoper als de bestuurder je mee naar een bazaar neemt. Je hoeft niks te kopen, alleen even rondlopen. De eerste dag dus bij 3 bazaars geweest en erg getwijfeld over een bronzen aap van 1300euro, maar helaas toch te zwaar voor m’n backpack. Die dag met vier backpackers op stap wat betekend dat ik vaak naast de bestuurder moest zitten. Een paar keer mogen rijden wat erg gaaf was. Ik heb inmiddels ook de metro van Delhi uitgeprobeerd. Mijn conlclusie: de meest verwarrende metro tot nu toe. Zelfs China waar niet in Engels wordt geschreven was duidelijker. Ik ben verder afgelopen dagen druk geweest met het “proberen” te kopen van een tuktuk. In het hostel hebben ze in Hindi een papier geschreven met de vraag waar ik er een kan kopen en hoe duur enzo. Met dit kaartje op pad al aardig wat hilarische gesprekken met tuktuk bestuurders gehad. Op internet meer succes, ik moet er alleen nog achter zien te komen hoe ik het papierwerk voor zo’n wagentje in orde krijg. Ze zijn al voor 450euro te krijgen. Het plan is om nu via Rajasthan naar Mombai, Goa en Chennai te gaan. M’n geld is voorlopig nog niet op en ik beleef zo nu en dan nog de gekste avonturen dus ik hou dit nog wel ff vol.
Vanuit een erg warm New Delhi:
Namasteeee!
Lange versie:
Allereerst allemaal erg bedankt voor de leuke reacties op m’n laatste (en ook alle andere) verhalen en m’n pas geuploade filmpje. Mooie reacties vanuit soms onverwachte hoek, dat doet me goed. En ja, ik voel me een bevoorrecht mens dat ik dit allemaal mag meemaken. Soms mis ik thuis en alle vrienden wel, maar ik maak relatief veel mee in korte tijd zodat ik daar amper bij stil kan staan.
Zoals in m’n vorige verhaal vermeld ben ik gaan raften richting het Chitwan park. 2,5uur in een bootje getobberd op een aardig wilde rivier. Uiterraard met veel chinezen in een bootje, want de chinezen hebben nu vakantie hier. In het Chitwan park aangekomen een goedkoop guesthouse gevonden in Sauraha (dorpje tegen het park aan) waarbij ik die avond nog door een gids van het guesthouse mee het oerwoud in genomen werd. Het dorpje is werkelijk overvol met olifanten. De parkbeheerders gebruiken ze om door de jungle te manouvreren en dus lijkt het wel een officieel vervoermiddel. De ochtend daarna een wat langere tocht door de jungle gemaakt, twee neushoorns gezien waarbij we bij ééntje moesten wegrennen (had de gids ons vooraf duidelijk gemaakt). De neushoorn rende ook weg dus volgens mij zijn ze banger voor mensen dan wij voor hun.
In het park nog een kano-tochtje gemaakt waarbij we een crocodil in de rivier zagen. Ohja, ook nog een culture show in de avond gezien, paar dansende nepalezen, wel aardig om te zien/horen. En nog een ritje op een olifant gemaakt waarbij we wat wilde zwijnen en hertjes door het bos zagen lopen. De dag erop een fietstochtje op een gare fiets naar een meertje in het park gemaakt. Ik kwam een chinese tegen die ook alleen fietste, haar frontale crash in een sloot blijft me het meeste bij. Achterom kijkend zag ik haar gewoon niet meer, behalve een bamboe struik die in de sloot aardig verwoest was. Na haar uit de sloot geholpen te hebben vloog mijn ketting er 3 keer af, ja het is erg afzien hier.
In de categorie stoere biertjes: Commando beer
In de categorie mooie stapavondjes: Club OMG in Kathmandu
In de categorie vreemde zwervers: Eentje met stuiptrekkingen en circa 50 briefjes van 20 roepies dwarrelend op hem, eentje zonder neus, eentje zonder ...nou ja vul maar in, je kan het zo gek niet verzinnen
In de categorie geduld: Een 4,2 kg pakketje (eindelijk van m’n soeveniers af) versturen in een stoffig gebouw wat voor postkantoor moet doorgaan. Dag één gebouw dicht, dag erna poging twee. Eén pakket kon niet, dus twee grote enveloppen gekocht, 2 pakketjes nét iets over de 2 kg, dus....terug, 3 kleine enveloppen, enveloppen scheuren open, vrouw rolt er een halve kilo plakband omheen en dus wordt t geheel nog zwaarder. Volgende loketje: afrekenen. Nepalees print 6 bonnetjes uit met onverklaarbare betekenis. Op hoop van zegen, fingers crossed, etc.
In het hostel in Kathmandu kom ik erg veel mensen tegen en uiteindelijk ben ik met een groep van 10, paar mexicanen en een paar nederlanders naar Nagarkot gegaan. Dat is een uurtje met de bus en je hebt er een goed uitzicht op de himalaya’s. Althans als het weer goed is. Dat was het niet, maar het kampvuur op het dak van het guesthouse was ook geen verkeerde ambiance. We zijn weer met de bus terug gegaan, in de stad is het verboden maar in dorpjes zitten ze hier op het dak en we hadden het geluk om ook het dak op te mogen. Soms even goed bukken voor bomen en vooral electriciteits kabels, maar een erg gave ervaring. Op de terugweg nog in Bhakthapur gestopt. Hier was een festival bezig. Een mooie gekleurde parade door de stad waarbij de doden geeerd werden en boze geesten verjaargd met trommels, bellen en stokken. Het was er zo druk dat ik met Roberto de rest van de groep uit het oog verloor. Zoekend naar het busstation kwam er een overvloed aan vreemde ervaringen op ons af. Een stier die rennend tot op 1,5 meter van ons naderde, maar vervolgens afsloeg een klein straatje in. Iedere Nepalees wijst ons een andere richting in. Where do you want to go? Wij: busstation No, where do you want to go? Wij: busstation to Kathmandu Yes but where do you want to go? Aaaaarggghh! Roberto heeft in één ochtend 328 foto’s geschoten en maakt met z’n telefoon foto’s van foto’s om ze op facebook te zetten. Hilarische vent en hij moest op den duur dus ook een groepsfoto van ons twee’en hebben. Qoute Roberto: “In the worst case, we stay here and buy some beers”. Uiteindelijk natuurlijk wel het busstation gevonden. De bus was overvol, dus ik gokte op 5 meer mensen in de bus en dan vertrekken we, Roberto gokte op 3. Uiteindelijke aantal was 19 en al zwevend tegen een dikke nepalese vrouw rijden we Kathmandu weer in.
Ik heb in Nepal een aardig spoor van vernieling achter gelaten. De weg die ik genomen heb van Tibet naar Kathmandu is getroffen door een landslide. Resultaat: ongeveer 150 doden.
De dag dat ik India in reed kreeg ik te horen dat door overstromingen verschillende doden in het Chitwan park gevallen waren. Dat beloofd wat voor m'n verdere route!
India
Na wat zoekwerk op internet uiteindelijk een nachtbus naar de grens van India gepakt. Het googlen zorgde voor de nodige horror verhalen over deze reis dus ik was op m’n hoede. In de nachtbus naar de grens helaas niet veel kunnen slapen, wat wil je ook met die wegen hier. Zonder het te merken was m’n tas geheel nat geregend door een kier van het raam voor mij. Toen de zon opkwam was ik ongeveer bij de grens. Na wat rondvragen de goede kant uit gegaan en ik kwam aan de praat met een indier die in nepal gewerkt had. Zonder het te merken liep ik al 2 meter India in en werd ik door een militair terug geroepen. Of ik al een stempel had? Nee, geen controle gezien. 50 meter terug een kleine 15 minuten in het kantoortje moeten wachten op één stempel. Het was ook vroeg voor deze nepalezen. Toen was ik dan toch echt in India en hop de straat was meteen een stuk smeriger. Met een Indische bus in Gorakpur aangekomen waar m’n trein om 23.00u zou vertrekken. 13uur overstaptijd dus. Eerst een paar uur als een zwerver op m’n backpack geslapen, maar ik werd door verschillende Indiers lastig gevallen. Dus...het stadje in. Geen toeristische bedoeling dus ja, gewoon een kant uit gelopen. Nog geen 100 meter uit het station of de zwerfkinderen kwamen al tegen me aan hangen voor “chocolate” of “money”. De tijd verder een beetje gedood met m’n eerste bollywoodfilm (wat naar mijn idee gewoon een musical is, maar goed) en wat lezen. De trein naar varanasi was 1,5uur te laat en over 230km heeft hij 7,5uur gedaan. Het is moeilijk om de mensen hier in te schatten. De eerste paar dagen kwamen er alleen maar onaardige mensen op me af, maar ook bijvoorbeeld een jongetje die een waterpomp bediend zodat ik m’n’mango kan wassen.
Varanasi is een erg drukke en ranzige stad waar ik wel een leuk dakterras op m’n guesthouse had. In Varanasi wordt je trouwens regelmatig verplicht om een bepaald straatje in te lopen, omdat in het andere straatje een koe de weg blokkeert. Verder ben ik een paar daagjes in Kajuraho geweest, wat bekend staat om de “kamasutra tempels”. Mooie van zand gemaakte tempels waarbij af en toe een kamasutra afbeelding is te zien. De meest zieke afbeelding was een man die een paard penetreert. Net als iedere andere toerist heb ik ook al een aantal daagjes m’n bed en wc als beste vriend beschouwd. Zelfs in sommige restaurants die er op het oog fris uit zien heb ik m’n vraagtekens over de hygiëne.
Van Kajuraho de trein naar Agra gepakt. De Taj Mahal afgevinkt, mooi gebouwtje en daarna door naar Delhi gegaan. De Taj Mahal is vooral van de buitenkant mooi om te zien door de zon die er op schittert.
In Delhi aangekomen in een erg gezellig hostel door wat lui mee naar de lotus tempel genomen. Een tempel die draait om een soort van nieuwe religie, gestart door een kerel die na 20 jaar gevangenis besloot dat hij de zoon van god is. Fascinerend! (ahum) De tuktuk’s (auto-riksjaw) geven India toch nog een beetje mooi straatbeeld, los van de zooi die hier ligt. De prijs wordt goedkoper als de bestuurder je mee naar een bazaar neemt. Je hoeft niks te kopen, alleen even rondlopen. De eerste dag dus bij 3 bazaars geweest en erg getwijfeld over een bronzen aap van 1300euro, maar helaas toch te zwaar voor m’n backpack. Die dag met vier backpackers op stap wat betekend dat ik vaak naast de bestuurder moest zitten. Een paar keer mogen rijden wat erg gaaf was. Ik heb inmiddels ook de metro van Delhi uitgeprobeerd. Mijn conlclusie: de meest verwarrende metro tot nu toe. Zelfs China waar niet in Engels wordt geschreven was duidelijker. Ik ben verder afgelopen dagen druk geweest met het “proberen” te kopen van een tuktuk. In het hostel hebben ze in Hindi een papier geschreven met de vraag waar ik er een kan kopen en hoe duur enzo. Met dit kaartje op pad al aardig wat hilarische gesprekken met tuktuk bestuurders gehad. Op internet meer succes, ik moet er alleen nog achter zien te komen hoe ik het papierwerk voor zo’n wagentje in orde krijg. Ze zijn al voor 450euro te krijgen. Het plan is om nu via Rajasthan naar Mombai, Goa en Chennai te gaan. M’n geld is voorlopig nog niet op en ik beleef zo nu en dan nog de gekste avonturen dus ik hou dit nog wel ff vol.
Vanuit een erg warm New Delhi:
Namasteeee!
-
27 Augustus 2014 - 17:18
Peter En Ilona:
Moooooi dat het je goed bevalt en dus nog niet beu bent
Mooie uitdaging met de tuktuk de wereld rond?
Veel suc6 en plezier -
27 Augustus 2014 - 18:38
Ruud En Marloes:
Wat een mooi verslag weer, Rik !
Fijn dat je geld nog niet op is en dat je het nog niet beu bent, want wij zijn jouw verhalen ook nog lang niet beu !
Goede reis verder en veel plezier !
Groetjes, Ruud en Marloes -
27 Augustus 2014 - 19:36
Dirk Van De Schoor:
Hoi Rik,
Leuk om je reisverhalen te lezen. Gave reis! Veel plezier met het vervolg.
Groeten,
Dirk -
27 Augustus 2014 - 20:53
Opa En Oma Coppens:
hallo rik.
je hebt weer heel wat meegemaakt hebben we gelezen.
we zien jou al zitten op je tuktuk.
geniet nog maar van je reis.
we lezen je verhalen met veel plezier.
lieve groetjes van opa en oma coppens -
27 Augustus 2014 - 21:04
Jac En Elly:
wederom een mooi en leuk verslag.fijn te lezen dat je op een olifant gezeten hebt, en het nog lang niet beu bent.
veel plezier met het vervolg van je reis, ik kan niet wachten tot het volgende verslag.
groetjes, jac en elly -
27 Augustus 2014 - 22:24
Janny Storms V Zundert:
Erg genoten van je avonturen. Je doet fantastische indrukken op. Mooi om te lezen.
Ik kan er weer iets mee. ( werk op reisbureau)
Goeie reis nog!
Janny Storms
-
28 Augustus 2014 - 07:49
Tjitte:
Gaaf hoor Rik, wat vond je van al die crematies in Varanasi? In Afrika kwam ik lui tegen die een paar jaar geleden mee hebben gedan aan een tuktukrally van katmandu naar mumbAi. Gaaf plan al twijfel ik er een btje aan of he een doodswens hebt -
28 Augustus 2014 - 12:00
Marjolijn:
Gaaf een Tuktuk kopen!! Heel veel plezier nog daar!! -
28 Augustus 2014 - 13:13
Pallas:
Hahahaha Rik! Mert en ik liggen helemaal in een deuk hier! De groeten uit Thailand! -
28 Augustus 2014 - 13:18
Maartje:
Rik,
Wat ben je toch ook een heerlijke vent! Haha dat stuk over die bronzen aap is echt fantastisch. Heb hier helemaal in een deuk gelegen om je hilarische blog. Klasse.
Liefs van Maartje vanuit Thailand -
01 September 2014 - 15:55
Niels:
Hey Rik,
Mooi verhaal weer hoor!
Neem je die tuktuk dan ook mee naar NL? :p
Groeten,
Niels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
