Duiken, Tijgers/bomen knuffelen en de boot na Laos

Korte versie: Ik ben afgelopen maand in Bangkok aangekomen, en heb een beetje rondgetourd in Thailand. Duiken, tijgersknuffelen, mountainbiken, ziplinen, een mooi skylantern festival en lekker crousen op de scooter zijn dingen die me hebben bezig gehouden. Inmiddels via het noorden van Thailand met een 2 daags durende boot in Laos, Luang Prabang aangekomen. 11 januari vlieg ik van Hanoi via Ho Chi Minh en Sydney naar Christchurch!!!

Langere versie:
Er zit n gaatje in m’n opblaasbare wereldbol, hij heeft de vlucht duidelijk niet overleefd......maaaaar dat is niet het grootste avontuur wat hij heeft meegemaakt. Daarover later meer.

In Bangkok natuurlijk naar Koh San road geweest, dé backpackerstraat bij uitstek. Een erg vreemde straat met pingpong show’s, lachgas ballonnen en enorm veel ladyboys. Hier ook een schorpioen gegeten. Een erg krokant, vrij smaakloos hapje op straat. En ook per ongeluk een deegbal met kraakbeen erin. Die was niet te pruimen.

Ik heb in Thailand nog even India ontwenningsverschijnselen. Noem me een debiel, maar ik schud soms nog met m’n hoofd als ik antwoord. (Bij ja én bij nee, kan gewoon, in India hadden ze er 6 verschillende betekenissen voor) In de trein naar Ko Tao hoor ik van een medereiziger dat de wc gewoon een gat in de grond is. Prima, geen probleem. Even later hobbel ik als een campinggast met m’n wc-papier er naar toe. Verrast bekijk ik de wc. Er zit inderdaad een gat in de grond waardoor je het spoor kan zien, maar gewoon een westers toilet eromheen hoor. Eigenlijk nog verbaasder ben ik om het feit dat ik liever een echt gat in de grond had gehad. Dat is namelijk makkelijker boven de pot hangen. En als toppunt hangt er ook nog pleepapier in t hokje ook! Totaal niet meer gewend aan ook maar enige vorm van luxe. Daarbij wordt m’n bed in de trein opgemaakt door een Thaise conducteur! Om een lang verhaal kort te maken, ik had aan het begin nooit verwacht dat India zo’n impact zou hebben en dat ik het zelfs zou missen. Een wat minder leuk souvenir uit India is een bedbug die ik blijkbaar vanuit India naar Thailand geïmporteerd heb. Een paar nare beten op m’n benen en buik. Ik hoop dat het wassen van m’n gehele backpack het beestje heeft weggejaagd.

In Ko Tao (eiland in het zuiden van Thailand) heb ik m’n PADDI, duikbrevet, gehaald. In 3 dagen tijd 4 keer gedoken. Twee keer tot 12 meter diepte en de laatste keer door een grot op 18 meter diepte. Super leuke ervaring die helaas wel erg snel voorbij ging. Iedere duik was ongeveer 45minuten waarbij we met een boot richting een eiland vlakbij gingen. Verder is het op dit eiland één groot feest met veel toeristen en backpackers. ’s Nachts verdien je een shotje als je onder een limbo koord danst wat in de fik staat. En ook als je het aandurft om touwtje te springen met een touw wat in de fik staat. Beide gedaan en dat zonder brandwonden! Verder weer eens een keer scooter gereden met off-road bandjes erop. In de heuvels van Ko Tao heb je die sowieso nodig. De weg is erg slecht en ik ben één keer vast komen te zitten. Er gaan hier erg veel spookverhalen over motor ongelukken de ronde en ik ben al 2 mensen tegen gekomen die een zwaar ongeluk hebben gehad. Oppassen dus! Je ziet sowieso veel toeristen met verband op hun kniëen.
De boot en taxi rit naar Phuket, het zuiden van Thailand, verliep alles behalve soepel. Waar je in hét backpack land bij uitstek een soepel transportsysteem verwacht stuit ik toch nog op een buschauffeur die aan de drugs lijkt. Ik vroeg m vriendelijk of hij niet de hele tijd wilde remmen en gas geven, het antwoord luide: Fuck you! Get out! You don’t believe me!? Get out! Het regende pijpenstelen en het gebeurde in de middle of nowhere dus er rolt een meer dan ooit niet-gemeend “I’m sorry” over m’n lippen. Hij vervolgt z’n weg en bij iedere auto die hij inhaalt maakt hij vreemde ssssshhh geluiden. De andere reizigers komen ook in een discussie met hem terecht, want hij stopt vlak voor het einde van de rit om van iedereen nog meer geld te vragen. Erg korte lontjes hebben de locals hier, waarschijnlijk omdat de toeristen toch wel komen. Thailand zit vol met Duitsers en het is dan ook erg moeilijk om het échte Thailand te zien.
Phuket is niet veel anders dan de feesteilanden. Een paar leuke stapavondjes gehad waar de hoofdattractie was : 4 op een rij spelen met het barpersoneel. Afschuwelijk hoe je ziet hoe sommige engelse gasten zich laten meeslepen naar hotels. Wel leuke Duitse medereizigers ontmoet en wat uurtjes op het strand rondgehangen.
Dus...nog steeds niet het échte Thailand. Ik besluit een bus naar Bangkok te pakken en van daar de trein naar Sukothai. Na 27 uur onderweg beland ik in een klein dorpje met een aantal leuke tempels. Het contrast werd me even te veel. Waar ik in Phuket in korte tijd erg leuke vrienden gemaakt had, kwam ik in Sukothai alleen een moeder tegen die met haar dochter aan het backpacken was (ja het bestaat schijnbaar). Interessant voor een uurtje, maar daarna een tijdje weer alleen door het dorpje gefietst. Ik moet bekennen dat ik even een heimwee momentje had. Ik denk dat ik ook besefte dat na India het niet heel veel gekker meer gaat worden in deze reis (hoewel de ladyboys hier een aardig goede poging daartoe doen). Het skypen met enkele van jullie deed me goed en na Michiel gesproken te hebben, heb ik de volgende morgen een vlucht naar Nieuw-Zeeland geboekt. 11 januari vlieg ik van Hanoi naar Christchurch!! Vol energie vervolgens weer een Thais fitness speeltuintje uit elkaar getrokken. Hoewel de toestellen niet te verstellen waren, was het uitzicht geweldig met enkele palmbomen en een mooi riviertje. Daarnaast loop ik nu al 6 weken in een zwembroek en op slippers. Hoe slecht kan je t eigenlijk hebben? De dagen die erop volgen heb ik amper tijd om stil te staan bij wat er thuis al dan niet allemaal gebeurd. Ik ontmoet Greg, een pool waarmee ik het goed kan vinden in Chiang mai en we doen samen een scooter trip door de bergen, zien een Thai box game, Tiger Kingdom waar we 15 minuten met slaperige tijgers rondlopen, een downhill mountainbike tour en een zipline adventure waarbij de langste zipline 900 meter door de bergen gaat. Het downhill mountainbiken is niets vergeleken met mijn tourtjes door de gastelse hei. Na 10 minuten maak ik al een flinke snoekduik recht in een hoop prikkelbolletjes (bij de shop 6 splinters eruit laten halen en zelf nog iets van 7 in het hostel). Daarna nog een paar keer onderuit gegaan en heel wat bomen geknuffeld. Erg uitdagend stijl pad naar beneden wat ondanks de valpartijen wel gaaf was!

Nog even wat andere random dingetjes die me hier opvallen:
- In Sukothai koopt een chinese familie een waterzak gevuld met één schildpad, een aal en 4 vissen. Daarbij een zakje vissenvoer en ze zetten de beestjes uit in de vijver ernaast.
-In de zipline tour zit een chinees koppel met (natuurlijk) het zelfde t-shirt aan, maar ook dezelfde fel groene schoenen waarvan ze zelf geen idee hebben dat het voetbalschoenen zijn met noppen eronder. Ze reageren ietwat verbaasd als de gids ze vraagt voor welk team ze spelen.
- Als ik vleeswaren koop in de 7-eleven(supermarktje die je letterlijk iedere 100m vindt in Thailand) vragen ze of ik m’n vleeswaren opgewarmd wil hebben. Superlekkere snij-worst hebben ze hier met een rode peper erin, lekker pittig dus, maar koud toch echt lekkerder.
- Er rijden hier erg veel brommerzijspannen rond. Meestal met een eetkraampje erop en soms hele Thaise families. (voor Indische begrippen is dat natuurlijk vals spelen)
- Op de weg van Chiang mai naar Laos tankt de buschauffeur z’n busje vol. Op het laatst schud hij de bus hevig heen en weer om te kijken of hij er nog een liter in kan krijgen.

Verder nog een visa run gedaan. Wat inhoudt dat je naar de grens gaat, in mijn geval de grens met Myanmar. Erg verwarrend allemaal. Eerst je uit laten stempelen in Thailand. Dan je in laten stempelen in Myanmar, terwijl ik daar geen visa voor heb. Om vervolgens binnen 20 minuten weer terug in Thailand te stempelen. Ik kreeg 15 extra dagen waardoor ik het sky lantern festival in Chiang mai kan meemaken. Ik ben vervolgens met Greg richting Pai gegaan, een dorpje in de bergen (762 bochten richting Pai). We huren een scooter en zorgen dat we met het sky lantern festival weer terug zijn. In pai in een circus school geslapen. Bizar hippie kamp met wel leuke bamboo hutjes waarin we 3 nachten overnachten en ons iedere dag verbazen over hoeveel mensen willen leren jongleren. Het bleef bij onszelf verbazen, want we vonden het zelf nuttiger om een mountainbike tochtje te doen.
Teruggekomen in Chiang mai 3 dagen genoten van parades door de stad en de 100den lampionnen die mensen de lucht in laten. Naast de lampionnen steken Thaise jeugd rotjes en vuurpijlen af, het vliegt alle kanten op en even lijkt het of de stroomkabels in de fik vliegen door een lampion die erin verstrikt is geraakt.

Slowboat
Inmiddels in Laos, Luang Prabang aangekomen met de slowboat. De boot doet er 2 dagen over en overdag zie je de geweldige groene bergen die Laos rijk is. Ik droom weg bij een boek wat het werkelijke verhaal verteld over Alexander Selkirk, een schipper in de 17e eeuw waarop het verhaal omtrent Robinson Crusoe is gebasseerd. Op de oever spelen de kinderen en zien we vele visnetten van de lokale bewoners.

Miljoenennacht
Ik ben m’n wereldbol even kwijt geraakt. Ik had m namelijk laten liggen op de slowboat. Ik kwam erachter toen we vanuit de tuktuk naar ons hostel aan het zoeken waren. Even schrikken, k heb m al bij sinds het begin en houd m’n route erop bij. Vele mede reizigers hebben al een stukje van de route getekend op m'n wereldbolletje. Van Indiërs die ik niet verstond tot Nederlanders en Russen. Oke, maar dan kennen ze Rik nog niet in Laos. Eenmaal in het hostel in de schemering opzoek naar een scooterverhuurder. Eerst 1 miljoen kip uit de ATM gehaald. ( I wanne be a millionaire....) In het donker 10 km terug naar de haven gereden met een kompas en een papier geschreven door de scooterverhuurder (I left something on the boat, in Lao geschreven) Ik hoopte zo dat de boot nog niet weg was. Eenmaal in de haven verstonden ze me natuurlijk niet dus belden zij de scooterverhuurder die netjes z’n telefoonnummer bij mij had achter gelaten. Hij meld me dat ik terug moet komen naar z’n hotel. Ik rijd de 10 km terug door een land wat ik nauwelijks ken, in het donker, en het kost me weer wat moeite om de stad terug te vinden. Ik bedenk me dat ik op t moment een strandbal aan het achtervolgen ben en kan een glimlach niet onderdrukken.... De verhuurder neemt de scooter over en vraagt nog: You left something valuable on the boat? We rijden 5 minuutjes naar een plek waar veel boten geparkeerd staan. Ik heb geen bootnummer, maar wel een foto van de familie die de boot beheerd. De vrouw had namelijk een schattig zoontje waar ik wat foto's van gemaakt had. Na een zoektocht lopend over ongeveer 15 verschillende boten kom ik een familie tegen die op de boot, wat dus gewoon hun huiskamer is (’s avonds verschuiven ze de stoelen), die mijn familie op m’n camera herkennen. Ik eindig met het omhelzen van een man die verbaasd mijn strandballetje omhoog grijpt uit een stel opzij geschoven stoelen! Oeiiiii Oeiii was ik hem bijna kwijt! Ik douche me mega snel en kan nog net met Greg en een andere groep reizigers mee op stap om te gaan......bowlen! Ohnee, eerst avondeten. Bij een straattentje betaal ik 50.000 kip. De verkoper doet net of ik hem 20.000 geef en geeft geen wisselgeld terug. Het conflict dreigt uit de hand te lopen als de verkoper een 20.000 kip biljet toont aan de 10 andere klanten om z'n tentje. Dit hobbeltje is niks vergeleken met m’n eerdere zoektocht deze avond dus ik ga zitten en eet m’n wok groenten rustig op. Als ik het op heb gebaar ik hem en hij heeft drommels goed door dat ik door heb dat hij me wil oplichten, maar dan heeft ie aan mij een verkeerde. Zeker vandaag! Als de andere klanten weg zijn is een handgebaar voldoende om m’n 30.000 kip terug te krijgen.

De slowboat was zwaar relaxed, de zoektocht naar m'n strandbal avontuurlijk en hop we zijn in land nummer 13: Laos!

M’n 3e filmpje van voornamelijk India staat klaar om te uploaden voor youtube, maar de wifi is weer eens belabberd dus dat duurt nog even.

Sawati kap! (geen idee of deze spelling correct is, want de letters zijn weer s niet te begrijpen, met “kap” kan je in Thailand hele gesprekken voeren. Vergelijkbaar met “jah mahn” in Jamaica.

Groetjes vanuit Luang Prabang,

Rik