Ijsland Nice-land I’m home!

Ja ik ben nu dus terug in Nederland. M’n ontvangst op schiphol was erg leuk met ouders, broers met aanhang en een horde vrienden uit Den Bosch. Vandaag een stukje door Budel gefietst om boodschappen te doen, en het is nog even flink wennen. Het is alsof ik in een ander érg gastvrij hostel terecht ben gekomen en het wordt des te meer duidelijk dat de reizigerswereld en het “normale” leven twee geheel verschillende werelden zijn die compleet langs elkaar heen leven.

Ik ben jullie nog een laatste verslag verschuldigd over mijn laatste weken op reis die ik toch ook voor geen goud had willen missen! Hier komt ie:

Het bliksembezoek aan New York, Philadelphia en Washington liep uit op een zeer fraaie rëunie van reismaatjes die ik in het begin van m’n reis was tegen gekomen.
In Philadelphia heb ik zoals gezegd gecouchsurfd bij Kanit uit Thailand die ik in Polen was tegengekomen. Verder leuke amerikaanse geschiedenis gesnoven in de eerste hoofdstad van Amerika.
In Washington kom ik in een hostel waar mensen me vreemd aankijken dat ik een backpack bij heb. Amerika is duidelijk niet gemaakt voor avontuurlijke reizigers en alle andere mensen hebben dus ook een mooie fel gekleurde koffer naast het bed staan. Ik heb me daar kostelijk vermaakt in het national museum of american history waar erg interessante informatie vooral over alle oorlogen van de USA is te vinden. En natuurlijk even super blij met m’n backpackie bij het witte huis gestaan. Maar het leukste was toch wel dat ik Kayleigh weer tegenkwam die ik in Delhi heb leren kennen. Zij, net terug van een jaar India, heeft m’n verzameling “vreemd geld” nog even aangevuld met Indiase en Nepalese roepies (Die was ik namelijk kwijt geraakt). In de bus terug naar New York even m’n Nederlands weer geoefend met een belgische naast me. M’n bek kan het nauwelijks aan, wie heeft bedacht dat we met zo veel “G’s” en “SCH’s” praten?
Terug in New York twee daagjes bij Morena gecouchsurfd die beide dagen druk in haar restaurant moest werken dus heb ik Brooklyn maar alleen verkend.

Met een trein naar Newark airport, m’n laatste dollars ingewisseld voor een mooie baseball en voor je t weet sta je dan in Ijsland. Ik had vooraf even gegoogled op m’n geboekte hostel en de afstand tot het vliegveld Reykjavik. Resultaat: 25 minuten lopen. Prima, dan gaan we dus lopen he. Dus ik loop al met m’n backpack het airport uit in naar mijn idee de juiste richting. Zie ik een bordje “Reykjavik 50”. Hmm.... zouden ze hier niet met Kilometers werken en net zo’n bizar systeem als de USA gebruiken met feet/ inches enz.. Ik blijk op Keflavik te zijn aangekomen i.p.v. op het alleen voor domestic flights gebruikende vliegveld van Reykjavik. Ik steek wat twijfelend m’n duim omhoog als er auto’s me tegemoed rijden en ik twijfel erg om terug het airport in te lopen om de shuttle-bus te nemen. Maarrrr de 3e auto stopt en deze poolse vrouw brengt me 10km verderop. Eenmaal ingestapt dus geen keuze meer en ik hoop maar dat ik niet te lang buiten in de kou hoef te wachten. De tweede auto stopt al na 5 minuten wachten en ik bedenk me dat liften hier best gaaf is! Dit ouder echtpaar komt terug van hun dochter naar het vliegveld brengen en proberen me uit te leggen dat voor hun de midzomernacht en het noorderlicht een heel normaal gebeuren is. Ze zetten me af bij een bushalte, want ook zij rijden niet naar Reykjavik. Ajjj... maar ik heb nog helemaal geen Ijslandse kronen. De dichtsbijzijnde pinautomaat is 10 minuutjes lopen en ik vraag de man die voor me staat te pinnen of hij naar Reykjavik gaat. Hij antwoordt in z’n beste engels: “uhm...maybe...”. Deze nauwelijks engels sprekende, gepensioneerde ijslander had net z’n auto gewassen en hij snapt geen donder wat deze hollandse vent met een backpack op dit niet toeristische gedeelte van Ijsland doet. Hij rijdt me vervolgens met plezier richting een uitkijkpunt van Reykjavik en vervolgens recht naar m’n hostel. Wat een top kerel die ik later deze week via de mail en google-translate in het ijslands nog maar eens bedank.

Liften in deze kou wordt je niet echt vrolijk van dus ik besluit later in de week een auto te huren en een tentje met winterproof slaapzak. Ik kom een leuke canadese tegen en we camperen een week waarbij we overleven op soep wat we klaarmaken op een gaspitje wat we met een magnesiumstick aansteken en af en toe verorberen we in een ijslands dorpje een zeer smakelijke ijscoupe. Super lekker ijs hier! Vooral de eerste 4 nachten camperen we op de meest mooie plaatsen.
- In een sneeuw-storm naast een warm-water riviertje op de sneeuw (hot-spring).
- Tussen twee watervallen in
- Tussen enorm mooie rotsen achter een gletsjer
- Naast de zee met een groen pollen/rotsen landschap om ons heen

In het zuiden zien we de golden cirkel, dat zijn de Geysir, Pingvellir national park en Gulfoss waterval. De 3e dag komen we bij de glacier lagoon (Jökulsárlón) in het zuiden aan waar ijsrotsen afbreken van de gletsjer en langzaam de zee in stromen. Hier zien we in de verte twee zeehonden in het water duiken, natuurlijk op zoek naar vis. De andere dagen staat ons tentje op zomer-campings die niet open zijn maar waar we wel een voor de wind beschut plekje proberen te vinden. Niet echt geslaagd, want ik denk niet dat ik ooit in zulke wind gecampeerd heb. Een aantal keren tevergeefs ’s nachts het noorderlicht proberen te zien, maaaaarrr eenmaal terug in Reykjavik is de activiteit volgens de Aurora-app 5 op een schaal van 10. De wekker staat dus op half 2 ’s nachts en we willen naar de vuurtoren lopen, maar zien tot onze verbazing het noorderlicht al als we nog onder de lantaarnpalen aan de kuststrook staan. Alsof iemand een groene lijn door de lucht tekend en de verf zachtjes naar beneden lekt. Na 15 seconden verdwijnt de kleur en vormt zich een nieuwe lijn ergens anders in de lucht. Hop! Die kunnen we ook mooi van de bucketlist afstrepen. De laatste dagen in Reykjavik probeer ik nog een hapje haai. Een erg verotte smaak van gefermenteerd stug vlees.

Ik kom er achter dat 14 april in Noorwegen bekend staat als de return of the puffin. Deze clown van de zee, kruising tussen een pappegaai en pinguin is in Ijsland ook te zien in de zomer dus daar kom k wellicht nog een keertje voor terug. Ik weet wel de hand te leggen op een opgezette puffin, en deze nieuwe vrolijke vriend staat nu dus mooi in Budel.

Het laatste dagje nog even relaxen in de sauna en het zwembad 2km verderop en ik sluit m’n laatste avond af met een pilsje met een japanner die net aan z’n wereldreis begonnen is. Hij gaf al toe dat ie niet echt een alcohol drinker was en hij blijft z’n eerste lege glas ook maar naar z’n mond toe brengen. Ik breng hem naar huis en pak m’n backpack want ook ik ga naar huis!

Ik wissel m’n tax-free bonnetjes en de door een raadsel verkregen Deense kronen (daar ben k nie geweest joh!) op het vliegveld om in euro’s en krijg een voor mij totaal nieuw briefje van 10 in handen.

Iedereen erg bedankt voor het volgen van m’n blog en de hele leuke reacties. Ik ga een baan in de voedingsindustrie als procestechnoloog proberen te vinden nu, behalve als iemand me nu aan een Indiase auto-ricksjaw kan helpen dan stap ik graag bij je in en crousen we daar waar de driewieler ons brengt ...........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................Dat dacht ik al. Back to real life. Hoewel ik nog even verward ben wat nu het échte leven is.

Een nog altijd reislustige groet,

Rik