Howwzittt going in the states!?!

Korte versie:
Via Hawai’i, Maui en O’ahu ben ik naar LA gevlogen, via Las Vegas en de grand canyon in San francisco terecht gekomen. En ondertussen alweer met een vlucht naar New York gegaan. Ik ben op het moment bezig met een bliksembezoek aan Philidelphia en Washington DC voordat ik weer terug in New York kom en aan m’n laatste twee weken op Ijsland zal beginnen.

Langere versie:
M’n laatste dagen in Maui een dagje een niet succesvolle poging tot surfen gedaan. Met een enorme stroming en golven die toch echt te groot voor me waren flink zoutwater gehapt, maar ik kan zeggen dat ik het iniedergeval geprobeerd heb. Kitesurfen is echt makkelijker, maar daar heb ik dan ook wat lessen in gehad in Nederland. Ik vermaak me verder deze dag met het kijken naar de surfers die het wel supergoed kunnen. Weer teruggevlogen met Island-air. Afgelopen weken ook met Hawaiian-airlines en Mukulele-airline gevlogen. De laatste was een 9 persoons vliegtuig van The big island naar Maui waarbij ik zo de cockpit inkeek. Terug in Honolulu, wat op het eiland O’ahu ligt, weer genoten van het gratis pannenkoekenontbijt in het polynesian hostel en een laatste dagje gesnorkeld. Bij Hanauma bay kom ik Lucas uit Tjechië tegen. Hij heeft alleen een snorkel en geld voor de bus bij. De entree tot de snorkelbaai is echter $7,5 en dus help ik hem uit de brand. Hij helemaal gelukkig dat hij mij tegen kwam spotten we samen twee zee-schildpadden en nog meer gekleurde vissen. ’s Avonds komt hij me vanuit een ander hostel wat Hawaiiaanse biertjes brengen. Een typisch voorbeeld hoe de meeste reizigers die ik ontmoet heb in deze reis met elkaar omgaan. Ik begin langzaam ook te beseffen dat de reis er bijna opzit wat nogal een vreemd gevoel geeft. Nog even flink gelachen om de kerel onder me in het stapelbed in het Polynesian hostel. Een Amerikaan van rond de 50 gekleed van top tot teen in het roze. Een erg vreemd figuur en Pedro die wat daagjes langer op Maui bleef lacht me uit dat deze roze-kerel onder me slaapt de laatste dagen. In LA krijg ik te horen dat Pedro ook het stapelbed deelt met onze vreemde roze vriend.

Anyway: Mahalo Hawaï! (Bedankt Hawaï)

In LA het eerste nachtje op het vliegveld geslapen, iets kouder dan Hawaï maargoed ik kwam midden in de nacht aan dus je moet wat he.

Je weet pas dat je in LA bent als je het volgende ziet:

Hiphopgastjes met baseball caps die op “hun” manier door de trein lopen;
Een kerel met een enorme ghetto blaster die door de stad loopt, gewoon omdat hij die muziek chil vindt;
Een knokpartij tussen een zwarte en blanke kerel in de Metro (Gezellig dat is het echte LA);
De bordjes: “House for cash” kom je overal tegen;
En het is best normaal om je telefoon op speaker te zetten terwijl je naar een of ander “niggah-bitch” nummer luisterd.
In the united states kom ik trouwens veel mensen tegen die met een oortje bellen en zo ook over straat lopen, voorzich uit pratend. Is dat in nederland ook in? Ik hoop het niet.

In principe wil je in LA nog niet dood gevonden worden. Veel medereizigers hadden me al verteld dat LA de minst leuke stad is in California. Daarom ben ik er ook maar 3 dagen geweest. De stad is te groot om doorheen te lopen en m’n dichtsbijzijnde treinstation was ook 20min. lopen. Ik ben nog bij Universal Studios geweest. Een leuk attractiepark waar ik helaas niemand in het hostel van kon overtuigen dus een dagje alleen door het park gelopen. Hollywood viel me echt tegen. De grote sterren van deze tijd, moviestars worden zoals bekend geëerd in the walk of fame. Maar in principe is het gewoon een stoep met sterren erin. Het is niet zo dat ze de straat extra mooi gemaakt hebben. Het is vooral humoristisch dat gastjes nog geld proberen te verdienen door als Elvis of andere figuren verkleed te gaan. Het hollywood sign in de heuvels ook nog bekeken natuurlijk. Ik kan jullie melden dat de letters er nog prima bij staan. Het leukste wat ik in LA gedaan heb is een bezoekje aan een wedstrijd van de LA Clippers (Basketbal). Vooral bij de dunks gaat het publiek uit z’n dak. Het ging erg gelijk op tegen Portland en in de laatste minuut verprutst een speler een open kans voor de Clippers. In de verlenging verliest LA op 8 punten.

Vegas babyyyyyyyy!
Ik kom in een hostel terecht waar party centraal staat (hoe kan het ook anders). Amerikanen spenderen hier in een weekend bedragen waar je een complete wereldreis van kan maken.

Het Bellagio weet het te presteren om nog even de fontijnen te laten gaan op het nummer “time to say goodbye”. Verder heeft het Mirage casino nog een mooie show in petto met een soort fake vulcaan ondersteund door luide trommelmuziek en enorme vlammen rondom de rots. Ik geniet in vegas nog even van het warme zonnetje, want vanaf nu gaat het niet meer echt warm worden in m’n verdere reis. Hoe ga ik dat in godsnaam overleven met op het moment maar één spijkerbroek. De switch van slippers naar schoenen is er al een die me niet echt zint (Wat ben ik verwend afgelopen tijd). Het Venetian is een casino waarin ze de kanaaltjes van Venetië aardig goed nagemaakt hebben. Binnen in het gebouw is het plafond zo geschilderd dat het lijkt alsof je nog steeds buiten loopt. Ik win 60 dollar in het Venetian, maar kan de verleiding niet weerstaan en gok de laatste dag 40 dollar weer weg. We gaan iniedergeval niet met verlies weg uit vegas. In principe is de strip in Vegas gewoon een bonte kermis waar dikke vatsige amerikaanse vrouwen je een stripclub in proberen te praten en zwervers voor 20$ in hun kruis getrapt kunnen worden. Do I need to say more?

Met een bustour bezoek ik de grand canyon en hoover dam. Als ik ’s ochtends vroeg in het donker nog voor het hostel op de bus sta te wachten schrikt een zwerver ineens wakker. Hij bleek staand tegen een auto aan te slapen en moet daar zelf ook wel om lachen. Ghahaha zwervers.....o o o. Onderweg kom ik naast een gezinnetje uit Texas te zitten. Gezellige lui die oorspronkelijk uit Laos komen. Hey daar ben ik geweest zeg ik en de amerikanen raken niet meer uitgepraat. Amerikanen zijn niet de reizigers die ik het meeste tegenkwam in Azië. Ze kunnen dan ook niet begrijpen dat iemand een jaar lang reisd. De grand canyon is natuurlijk fantastisch om te zien en er ligt zelfs nog een beetje sneeuw op de schaduwkant. De communicatie in de bus is fantastisch. De buschauffeur meldt hoe lang ze stoppen, waar het restaurant is, waar je souveniers kunt kopen, waar de toiletten zijn. Nou dat hoef je in Azië dus allemaal niet te verwachten. Daar mag je al blij zijn als de bus überhaupt naar jou bestemming rijdt.

De Greyhound bus naar Vegas toe zat vol zwervers en aangezien ik wel een beetje uit geavonturierd ben besluit ik een vlucht te boeken in plaats van de bus naar San Fransisco te nemen. Het leek me ook wel leuk om Vegas vanuit de lucht te zien, en dat lukt ook. Een beetje jammer dat ik aan de verkeerde kant van het vliegtuig zit, maar het is al beter dan de bus.

In San Francisco zie ik de Fisherman’s Warf met zee-leeuwen en gezellige toeristenwinkeltjes. Verder koop ik samen met m’n hostelvriend uit India een Alcatraz-gevangenis-muts en duiken we voor de grap in het water met de Golden-gate-bridge in zicht. De laatste dag loop ik door het golden gate park en kom ik een italiaanse en franse tegen die beide in New York wonen. De laatste dagen in New York heb ik dus een mooi couchsurf adres. De laatste avond in San Fransisco pak ik de cable-car terug naar m’n hostel. Het lijkt wel of ik in de tram naar scheveningen terecht ben gekomen. In de cable-car zaten waarschijnlijk meer nederlanders dan amerikanen.

In New York wederom ’s avonds aangekomen dus maar weer een nachtje op het vliegveld overnacht. Tot nu toe komt Honolulu airport nog steeds als beste uit de bus. De dag erna kom ik in het Manhatten hostel en loop naar de dichtsbijzijnde laundromat om m’n was te doen. Wachtend in de wasserette zie ik dat het buiten begint te sneeuwen. Oke, rustig aan Rik, je kan dit. Met twee nederlanders en een duitser verkleum ik vervolgens door via central park naar het american museum of national history te lopen. Daar zien we enorme skeletten van dinosauriers. De dag erna besluit ik te gaan joggen door central park, wat echt prachtig bedekt is met een verse laag sneeuw. De sneeuw smelt erg snel, want de sneeuw-dag was echt een uitzonderlijk koude dag. Natuurlijk zie ik een dezer dagen ook het vrijheidsbeeld vanaf de boot die naar staten eiland gaat. Verder is de brooklyn-bridge één van de hoogtepunten en ik ga nog een avondje met een belg naar een comedy club. Niet echt een succes, m’n belgische gezelschap is eigenlijk humoristischer dan de comedy show. Deze jongen uit Gent gaat 3 maanden in New York blijven en vraagt mij of ik al celebrities gezien heb. Ghaha, oke ieder z’n ding he.
In de bus naar Philidelphia herinneren de dorre bomen me eraan dat ik me weer in een heel ander seizoen bevindt. In de eerste hoofdstad van de USA heb ik twee daagjes bij Kanit overnacht. Dit is er een voor de trouwe lezers. Kanit, een thaise jongen, ben ik tegen gekomen in Gdynia aan de poolse kust. Hij studeert ieder semester in een ander land en toevallig was nu Philidelphia aan de beurt. We hebben twee gezellige avondjes in een poolbar en ik bezoek de liberty bell en de independence hall, het gebouw waar de decleration of independence en de constitution zijn ondertekend. Na twee dagen al weer door naar Washington en toen stond ik ineens met m’n backpackie bij het witte huis, waar er werd geprotesteerd door Ukraïnërs. Ze willen dat Obama het leger inzet tegen de russen.

Voor nu staat er nog een laatste couchsurfdagje bij de Italiaanse en Franse in New York op de planning en dan vlieg ik alweer naar Reykjavik, ijsland. Ik heb twee weken om Ijsland te ontdekken en dan vlieg ik via een stopover in Oslo naar amsterdam, 365 dagen nadat ik vertrokken ben. 14-4-2014 Tot 14-4-2015 Wat een on-ge-lo-fe-lijk jaar!

M’n 4e youtube filmpje van Zuid-Oost Azië staat inmiddels online, ik kan hem zelf niet bekijken ,omdat amerika gebruikersrechten hanteert ofzoietsdergelijks, maarrrrrrr in Nederland zou het geen probleem moeten zijn. Gewoon ff zoeken dus: youtube: rikkert on tour part 4

See ya all soon!

Rik