Mongolie en China

Aangezien Rik in China geen mogelijkheid heeft om zijn verhaal op de site te zetten, doe ik dat voor hem. Ik hoop dat jullie net zo van zijn verhalen genieten als wij dat doen. Veel leesplezier, Leonie.
Mongolië en Beijing
Korte versie:
Het is eigenlijk onmogelijk om een korte versie van m'n verhaal te schrijven. Mongolië en China zijn erg gaaf en ik rol van de ene ervaring naar de ander. Sommige saaie dagen alleen zijn deze weken afgewisseld met erg verrassende hoogtepunten en interessante mede reizigers. Ontzettend stereotype maar ik geniet van het lokale eten en de cultuur. Vooral van het eten op straat wordt ik zo nu en dan erg enthousiast.

Lange versie:
Mongolië
M’n vorige verhaal eindigde op het moment dat ik op het punt stond om een tour van 6 dagen door het westen van Mongolië te doen. Hierbij dus mijn belevenissen van deze tour: Het was een tour waarbij we echt back to basic gingen. Ik ben nog nooit zo ver van huis geweest, niet qua afstand maar qua reistijd. We sliepen iedere nacht in een andere gertent bij nomaden en zijn in 3 dagen richting de “eight lakes” gereisd (vanuit Ulaanbaatar naar het westen). Heel wat uren in een russisch busje doorgebracht samen met Sabine, Uli (Duits Koppel) (Be carefull zthe zgermans are coming...(Allo-Allo-style) en Jack en Fran (Engels duo van Cambridge en Manchester). De tour was erg gaaf, enig minpunt was onze vrouwelijke gids die erg humeurig op onze vragen reageerde. Na de 2e dag dus niet veel vragen meer gesteld en ook weinig van de historie van het land te horen gekregen. De eerste 2 dagen veel van het land gezien en vanaf de 3e dag door de sneeuw beukend aangekomen bij een punt waar we 3,5 uur door bergen en moeras moesten hiken naar de volgende gertent. Vanaf daar zijn we 3,5uur te paard richting de “eight lakes” gegaan (Kan iemand me uitleggen hoe paardrijden comfortable kan zijn?, of lag het aan onze zadels?) In de tour ook nog een “wilde-paarden park” gezien, wat niet zo spectaculair was, omdat door heel het land paarden, geiten, yaks en schapen lopen. Het is hier één grote kinderboerderij. We aten rijstensoep, zoute yakmelk, yakyoghurt en schapenvlees. Een aantal hoogtepunten van de tour waren verder:
- Met z’n 12e in een gertent slapen waar maar 1 bed stond, dus iedereen in een rondje op de grond;

- iedere kachel met schapenpoep aansteken (shit-fire);

- één van de bekendste watervallen in het westen;

- hilarische regels in de gertent ( niet tussen de palen doorlopen, niet met je voeten naar het heilige tafeltje, alleen in clock-wise door de tent lopen, iedere dag kwamen er meer regels bij en als je het niet doet betekend het: “bad luck” (resultaat van een vreemde gids) (de laatste avond hadden we onze eigen gertent en zijn we al fluitend tegen de klok in door de palen in de tent gelopen, daarbij verzonnen we dat onze gids achteruit in de tent moest lopen en hebben we haar dus niet veel meer gezien ( het was onze ger dus konden wij nieuwe regels bepalen, alle bovenstaande regels golden namelijk niet voor de bewoners zelf)
- ’s avonds harts (kaartspel wat lijkt op rikken) + wodka met de duitsers en engelsen;

- slachting van een schaap gezien (waarbij het arme beestje gedood werd door via een snede in z’n buik z’n hart fijn te knijpen, maag werd verwijderd en gespoeld om vervolgens de andere organen in te bewaren);

- in een gertent (verwegste plek ooit) een 4 nachten oude geitje op schoot gehad (het was te koud buiten voor m en hij genoot van de aandacht binnen) Daarna zetten de man des huizes een erg klein tv-tje aan. Met enige verbijstering Nederland-Duitsland van 2 jaar geleden kort gezien( en de avond daarna was het abba-avond op de mongoolse televisie);

- gespeeld met n 5 jaar oud mongools jochie bij dezelfde gertent tussen de geiten, yaks en schapen ( hij oefende z’n worstelkunsten op een jong geitje);

- 2 uur kameelrijden wat niet erg comfortabel was, omdat mijn kameel z’n bulten leeggeslobberd had, geen leuning dus...

- bijeendrijven van een kudde geiten samen met een gerfamilie;

- worstelen met vrijwel iedere mongoolse man die je tegenkomt hier (volgens afspraak moest ik na een verliespartij met één van z’n dochters trouwen, maar gezien haar uiterlijk heb ik deze afspraak vriendelijk doch dringend afgewimpeld);

Minpunten waren voornamelijk:
- De gids;
- een tempel die dicht was, omdat de nacht ervoor heilige “dingen” waren gestolen;
- één keer een lekke band (die de driver in 10 minuten verwisseld had);
- een keer op een vrij onmogelijk besneeuwde “niet eens een weg” een uur in de sloot vast gezeten;
- de wc gedurende de 6 dagen was “everywhere outside”: oftwel: scheiten tussen de geiten...;

Mongolië was ontzettend mooi. Een enorm leeg land waarbij ik het geluk had om het winterse witte mongolië te zien én het zomerse groene mongolië. Bairala Mongolia! (Bedankt Mongolië)

Beijing
Inmiddels ben ik aardig gewend aan lange treinritjes dus ook deze 32uur van Ulaanbaatar naar Beijing was geen probleem. In de trein een Noor leren kennen die een trip naar Noord-Korea geboekt had. 6 dagen lang mocht hij de Koreaanse krant niet vouwen, omdat dan mogelijk foto’s van “the great leader” zouden beschadigen. Aan het gerochel en gesmak te horen naderde we China en toen we in Beijing uitstapten kwamen we er pas achter dat we hetzelfde hostel geboekt hadden. Ik heb met hem vervolgens de verboden stad gezien en een avondje naar een jazzclub geweest. Hij is een grote jazzfan en sleurde mij dus mee, bijzonder avondje met uitzicht op één van de meertjes in de stad. Ik ben in totaal 11 dagen in Beijing geweest en heb vrijwel alle tempels, parken en highlights gezien. En natuurlijk de chinese muur. Erg indrukwekkend om te zien. Ongetwijfeld het hoogtepunt wat mij betreft, want een hoop tempels lijken hier veel op elkaar. Daarnaast heb ik nog een zwaar bizarre dag gehad. De eerste dagen hing hier veel smog maar na 3 dagen is het hier bijna iedere dag 35 graden en een strak blauwe lucht geweest. Omdat ik bijna alles met behulp van de metro al gezien had, hoewel Beijing enorm is (20 miljoen inwoners), ben ik m’n laatste dag naar het olympisch zwembad gegaan. Ik heb met een kerel uit Philedelphia een belachelijk duur kaartje voor het zwembad gekocht (30 euro, hier een godsvermogen). In het gebouw raakten we al meteen de weg kwijt en geen spoor van water te zien. Na heel wat rondvragen toch bij het zwembad aangekomen waar in 2008 de olympische zwemmers hun kunsten vertoonden, wat nogal lelijk is omdat er totaal geen onderhoud aan is gepleegd. Daarna in het omgebouwde subtropische zwembad ernaast gegaan. Dit is ongetwijfeld het meest bizarre zwembad wat ik ooit gezien heb. Hier volgt een opsomming van de hoogtepunten:

- Met stip op nummer één: Een glijbaan genaamd aqua-loup waarbij je in een capsule moet staan, benen gekruist, armen over je schouders en na “three, two, one” verdwijnt de vloer en schiet je door een 5 seconden durende glijbaan waarbij je “bijna” over de kop gaat. Ik ben er 4 keer in geweest, omdat er geen rij stond door de bange chinezen. Hoewel het toch echt een glijbaan is, vlieg je meer dan dat je glijd.

- Een soort van K3-act op een podium voor een groot golfslagbad met ongeveer 300 Chinezen die op bepaalde momenten massaal water omhoog gingen spetteren onder begeleiding van duitse aprés-ski muziek. (wtf-moment van de dag)

- Tijdens één van de spetter momenten in het golfslagbad kwamen we op het 10 bij 5 meter grote tv-scherm voor het golfslagbad. De dubbele high-five die ik en de Amerikaan elkaar gaven werd uiteraard met vele glimlachen om ons heen ontvangen. Op hetzelfde scherm kon je buiten de optredens om relaxed het Chinese nieuws kijken.

’s avonds had ik een kaartje voor een Chinees/mongools festival (Hengai). Ze hadden een binnenpodium en buitenpodium. Een aantal leuke bands waren:
Randy abel stabel: Amerikaanse muziek van ik denk uit Texas
Turtle Island: een Japanse rockband. Dit optreden was buiten en exact toen ze begonnen te spelen begonnen het zwaar hard te regenen en stormen. Het paste wel bij deze japanse “schreeuw” band, maar na enige tijd stonden er nog maar 50 mensen in de regen te dansen en de rest onder alles wat maar als enig afdak kon dienen.
Zuul: een Mongoolse zanger die echt vreemde geluiden maakte met z’n keel.
Opvallend was dat ik bij het naar binnengaan van het festival een bandje kreeg. Op het bandje stond: Paradiso Amsterdam. (Blijkbaar hadden ze er hier te veel gemaakt ofzo)

Xian
Hoewel de drukte me in Beijing reuze meeviel, kan ik dat niet zeggen over het treinstation. Zelden zoveel mensen opelkaar gepropt gezien in de wachtterminal (want treinstations zijn hier net vliegvelden). Heel wat lui staarde me aan in die hal en als een godswonder kwam ik in een coupé terecht met engels sprekende chinezen. Op het station in Xian werd ik opgehaald door het hostel. Stukje service wat ze geven. Ideaal! Vanuit de taxi zag ik hoe een boze chinese man in kleermakerszit voor een lijnbus zat midden op één van de grootste rotondes van het centrum van Xian. Daarnaast stond een politie agent die duidelijk niet echt om wist te gaan met de situatie. Mooi om te zien. In het hostel kwam ik al zeer snel een Nederlander tegen die 10 maanden geleden voor 3 weken met z’n ouders naar Thailand was gegaan. De dag voor vertrek besloot hij om te blijven en nu was hij op de weg terug zoals ik hier ben gekomen. Dan was mijn voorbereiding toch iets langer. Met hem meteen de stad in gegaan en wat leuke eettentjes en parkjes opgezocht. Ook hier weer gymende bejaarden in het park. Kleine kinderen die goudvissen vissen in een klein opblaaszwembadje en 3 oude mannen die dag doorkomen met tollen ( met een touw aan een stok tegen tol aanslaan, k denk dat opa en oma’s wel weten hoe het werkt). ’s Avonds kwam ik er weer een tegen met een lichtgevende tol en heb ik ook een paar keer mogen slaan. Het geeft een geluid als een soort rotje. Met dezelfde Nederlander ben ik de dag erna naar het terracotta leger gegaan. Dat is een leger van klei gemaakt ongeveer 200 jaar voor Christus. Indrukwekkend om te zien wat ze hebben opgegraven én dat nog maar 40 jaar geleden ontdekt. God weet wat er nog meer hier onder de grond ligt. Verder ben ik in Xian de stadsmuur op gefietst en een rondje gemaakt. In ongeveer 1,5uur ben je rond en je hebt een leuk uitzicht over de stad.

Mount Huashan
De dag erna ben ik ’s middags vertrokken naar Mount Huashan. Na een 2uur durende busrit kwam ik aan in het stadje onder aan de berg. De jongelui die in de bus zaten kregen eerst een preek van een wijze man met een grote lessenaarsstok. Ik verstond er echt geen bal van en kon ook niet opmaken of hij nou boos was of streng of blij of verdietig. Maar na een klein beetje rondvragen bleek dat hij tips gaf over de beklimming. Het beste was om 23:00 uur te vertrekken. Dan zou je de zonsopgang zien als je boven bent. Ik, veel te eigenwijs en helemaal geen zin om tot zo lang nog te wachten en ik had ook geen zin om voor een bed te betalen waar ik maar 3 uur in zou slapen. Ik ben toen naar het begin van de berg gelopen en daar bleek dat er nog veel meer mensen toen al startte. Het was net een avondvierdaagse. Ik werd al snel een attractie voor de chinezen en heb toen met behulp van m’n opblaas-wereldbol uitgelegd waar ik vandaan kom. In Beijing ging ik ongeveer met 1 iemand per dag op de foto, in Xian 3 keer per dag en op die berg zonder overdrijven met 25 op één dag. Ik liep wat sneller dan de gemiddelde chinees en na een paar uur werd het steeds minder druk. De gehele berg zijn het gewoon trappen, maar ik ben nog nooit zoveel trappen opgelopen. Sommige trappen gingen in een hoek van 80 graden omhoog en bijna overal hing naast het pad een ijzeren ketting om aan vast te houden. Volgens internet is dit één van de gevaarlijkste bergbeklimmingen ter wereld. Om 12 uur kwam ik boven aan en omdat ik geen slaapzak had ben ik in m’n poncho gaan liggen. Om me heen lagen toen ongeveer 15 mensen in slaapzakken op de grond of in kleine tentjes. Nauwelijks geslapen maar toen ik m’n ogen weer open deed lagen er ineens 150 man om me heen. De zon zou bijna opkomen, helaas door wat bewolking was dit niet super spectaculair maar toch nog wel gaaf. Ik ben in ongeveer 6 uur tijd via de andere 3 berg toppen (hoogste 2000 meter) terug naar beneden gelopen. Ik heb tussendoor nog 2 beklimmingen met klimtuigje gedaan. De laatste 30 minuten begon het te regenen en kon ik m’n poncho voor het eerst sinds twee maanden gebruiken waarvoor het ding bedoeld is.
Terug gekomen in Xian heb ik m’n schoenen, die overigens op een belabberde wijze waren gepoetst door een mongool in Ulaanbaatar (Mongoolse zwerver met parkinson, want hij schoot met z’n bruine borstel uit naar m’n knie), en m’n paraplu aan twee zwervers gegeven. Dat scheelt weer mooi een kilo! De schoenen werden dankbaar in ontvangst genomen, degene waaraan ik de paraplu gaf was volgens mij wat beledigd dat ik hem als een zwerver beschouwde. Voordat ik de trein naar Nanjing nam heb ik m’n winterjas nog aan een halfnaakte zwerver gegeven. Deze trok hem ondanks de 35 graden hier dankbaar meteen aan (en liep er trots in rond).

Nanjing
Ik ben nu voor de tweede dag in Nanjing en gun m'n benen even wat rust, want na 3 dagen heb ik dus nog steeds spierpijn van die berg. Vandaar dat ik ff tijd heb gehad om zo'n lap tekst te schrijven. Als ik niet oppas moet ik volgend jaar op het boekenbal verschijnen.

Waar ik in Rusland vaak melk kocht i.p.v. yoghurt kan je in Beijing yoghurt op straat kopen, maar je moet het wel voor de shop opeten want ze recyclen de verpakking. In Xian bij toeval 3 dagen lang typische Xian’se vierkante noodles op.
Over een paar dagen vertrek ik richting Sjanghai om dan via Guilin en Chengdu naar Tibet te gaan. De foto’s laten nog even op zich wachten, want de combinatie van Facebook en China is dramatisch.

Dit keer een afsluitende begroeting in het mongools, vanuit Nanjing:

Sen banuuu uuuuuuuu uuuuuuu uuuuu!

Rik