Berlijn en liftend naar Gdánsk (942km from home)

Hallo iedereen,

Ik heb de afgelopen dagen heel wat kilometers gemaakt en het nodige meegemaakt dus hier volgt het eerste verhaal van m’n reis!
Het laatste weekend thuis in Budel heb ik nog maximaal kunnen genieten. Vrijdag eerst met z’n 5e bij de griek in Dorplein uit eten, zaterdag een zeer geslaagd bbq-afscheidsfeest met ’s middags een rondleiding bij de Budelse Brouwerij en zondag nog een laatste etentje met Bart, want die was natuurlijk ook nog jarig.

Maandag 14-4-2014 ben ik ‘s ochtends vertrokken richting station Arnhem. Pa en Ma brachten me netjes naar station Arnhem vanwaar ik een trein naar Deventer had. Op het moment dat de trein begon te rijden en m’n ma nog wat laatste traantjes weg pinkte kreeg ik van Patrick (duitser die ik in Fuerteventura heb leren kennen) een foto van zijn moeder doorgestuurd. Ik zou in Berlijn-Lichtenberg door haar opgewacht worden. Vanuit Deventer moest ik eigenlijk een keer overstappen in Hannover, maar de trein vanuit Deventer ging al rechtstreeks naar Berlijn dus heb ik gevraagd aan de conductrice of ik mocht blijven zitten (en dat mocht:P). De reis naar Berlijn ging dus erg soepel.
Ik heb toen in Strausberg (45min. Van Berlijn Hauptbahnhof) m’n “17 kg” backpack gedropt en ben weer terug naar Berlijn gegaan. Patrick was inmiddels vanuit z’n universiteit richting Berlijn gekomen en we hebben elkaar ontmoet op het station. Erg gaaf om hem weer te zien en hij veraste me door een station eerder dan afgesproken al in de trein te springen en me op te zoeken. Hij heeft me die avond alle highlights van Berlijn laten zien. De brandenburger Tor, Television Tower, Jew memorial en de Berliner Dom. Eenmaal weer in Strausberg weer zeer hartelijk door z’n moeder ontvangen. Ik kreeg meteen pantoffels voor m’n neus geschoven om me relaxed door het huis te begeven. Ik mocht daarnaast de volgende dag haar metro-kaart en fiets lenen. De tweede dag heb ik veel highlights bij daglicht gezien en ben de Berliner Dom (Grote kerk) in gegaan. Vanaf de grote koepel heb je een mooi uitzicht over de stad. Op Alexanderplatz waren verschillende straatartiesten waaronder 3 jongens van ongeveer 12 jaar die gitaar stonden te spelen. Veel kinderen hadden vakantie i.v.m. pasen dus dat was wel mooi om te zien. De dag erna heb ik de “east side gallery” gezien. Dit is een gedeelte van de Berlijnse muur die beschilderd is door diverse kunstenaars. Hier had ik ook weer met Patrick afgesproken want hij moest die ochtend wel weer aan de studie. De rest van de middag en avond zijn we wat barretjes ingegaan en uit eten geweest. We wilden nog naar club magdelena, wat een gave discotheek schijnt te zijn, maar omdat deze binnenkort een groot eindfeest geven i.v.m. sloop van het gebouw was er nu weinig te doen. De dag erna zou het grote avontuur pas echt beginnen. Ik ben die dag namelijk gelift van Berlijn naar Gdánsk. (Danzig op z'n pools) Het is ongeveer 500km en ik had geen idee of ik het zou redden, maar het is gelukt. Erg gave eerste lift ervaring. Hieronder volgt een opsomming van m’n liften die ik gehad heb:
- Patrick’s moeder bracht me rond 08:00 uur naar een weg die me uit Berlijn zou moeten lijden.
- Na 45 minuten opgepikt door een Duitse vrouw (42) die net uit de nachtdienst op weg was naar haar zieke vader. Ik moest blijven praten zodat ze niet in slaap viel.
- Hierna volgde de meest opmerkelijke lift. Bij een stoplicht vlak voor de grens van Polen werd ik na zo’n 20 minuten opgepikt door 3 Polen. Ik kon voorin zitten. In de auto hing een ontzettende ijzer/las lucht en ze hadden ook allen besmeurde werkkleren aan. Een oudere man, ik schat hem 68, zat in het midden voorin te nippen aan een halve liter pools bier. (het was half 10, maar kennelijk had hij het verdiend na een nacht lassen). Ze verstonden geen Engels en maar een klein beetje duits, maar konden me wel over de grens naar Polen brengen.
- Na zo’n 30 km zetten ze me af in een dorp, maar dit was bij een afslag het dorp in. Een slechte plek om te liften dus. Na zo’n 30 minuten ben ik door 3 andere Polen weer nét buiten het dorp afgezet. Dit leek echt een hopeloos plek. Om de 10 minuten kwam er één auto voorbij. Gelukkig was het mooi weer en ben ik ff in t gras gaan liggen:P. Ik bedacht me wel dat ik op deze manier natuurlijk nooit voor het donker in Gdánsk aan zou komen...
- Maar gelukkig kwam na weer ongeveer 30 minuten een Pool voorbij met een snelle audi die me doorbracht zo’n 60 km verderop. Hij gebruikte de snelheid van z’n auto aardig dus het was een kort ritje. Hij kon redelijk Duits dus nog wel aardig wat aan m’n Duits kunnen oefenen.
- Hij zette me af nét aan de rand van een nieuw dorp waar ik de naam al niet meer van weet. Ik besloot om toen maar m’n liftervaringen in m’n telefoon te zetten zodat ik ze niet zou vergeten. Terwijl ik dit deed stopte er weer een auto, want ik had kennelijk nog steeds het bordje Gdánsk vast. Ik stond dus eigenlijk nog geen halve minuut uit de ene auto of de volgende stopte al. Dit was een Pool van 21 met vriendin, maar die zei vrij weinig. De bestuurder leerde me wat pools, “Dziekuje” betekend bijvoorbeeld: dankjewel, en “jestés piekna” betekend: je bent mooi. Toch handig zo’n lift.
- M’n volgende lift was een oude man in een erg oude ford. Ook hier hoefde ik maar ongeveer 20 minuten te wachten. Hij bracht me gelukkig naar de snelweg, want ik zat nog steeds op 80km wegen. Hij zette me bij een oprit af, maar raadde me aan om wat verder door te lopen langs de snelweg, want daar zouden meer auto’s langskomen die naar Gdánsk gaan. Het leek mij niet praktisch, maar bij de oprit kwamen inderdaad maar weinig auto’s dus ik ben toen toch maar gaan lopen.
- Na 2 km lang langs de snelweg gelopen te hebben en de tijd zien verstrijken werd ik opgepikt door mijn grootste poolse vriend tot nu toe. Dit was “pino”, zo heette hij echt, die me 300km verderop kon brengen. Een typische pool die in Duitsland in de bouw werkte en iedere week op zondag 800km heen naar Duitsland reed en vrijdag 800km terug. Omdat het pasen was reed hij nu op donderdag. Lucky me! Aardig lange rit en heel wat duits geluld. In Polen is het schijnbaar normaal dat overdag naast de snelweg Roemeense hoeren staan. Een zogenaamde “arbeidsplatz”. Maar deze pool reed er hard aan voorbij en maar beter ook.
- M’n grote poolse vriend zocht op het laatste stuk bij benzinestations voor een volgende lift voor me en slaagde daar ook in. Ik ben toen nog 50 km met een pool in een mercedes-bus meegereden. Hij kon alleen pools wat lastig communiceren is, want ik versta daar dus echt geen reet van. Cureva dit Cureva dat...
- Het was toen rond 20:00u en het was dus de vraag of ik Gdánsk wel zou halen. 50 km voor Gdánsk was er niemand op het benzinestation die me verder kon brengen. 300meter verder was echter ook een treinstation. Ik kwam er hier achter ( na een volledige dag in Polen) dat ze hier dus niet met euro’s betalen. Hahaha, een stukje gemiste voorbereiding denk ik. De vrouw bij het loket accepteerde geen euro’s en ook geen dollars, maar gelukkig wel m’n bankpas. 7,3 Zloty werd afgeschreven. Ik had toen nog geen idee dat dit maar 2 euro is. Ik vroeg haar nog of ik op perron 1,2 of 3 moest zijn, maar dat wist ze ook niet of ze verstond m’n engels niet. Ik had niet gedacht dat ze in Polen zo slecht duits en engels spraken. Na wat snoep aan een zwerver gegeven te hebben heb ik het op het perron maar gevraagd. Een poolse kerel die graag z’n engels wilde oefenen moest ook naar Gdánsk en met hem heb ik ook het dichtsbijzinde hostel in Gdánsk gevonden. Na een uur in de trein gelukkig nog genoeg vrije bedden in het hostel, snel m’n spullen neergegooid en met hem een pools biertje gedronken in de dichtsbijzinde kroeg. Vervolgens met hem terug naar het station gelopen, want hij had nog een busrit van 14uur naar huis te gaan. Een erg leuke lift-dag met hoogte en dieptepunten! Het smaakt naar meer en ik plan nu m’n reis naar Vilnius. Volgens het hostel doet de trein er 22 uur over. Dat moet liftend sneller kunnen.

M’n eerste dag in Gdánsk is tot nu toe leuk, maar wat eenzaam. Het hostel is leeg op twee oude gasten van in de 60 na. Ik heb vrijwel alle kerken, die er veel zijn, nu gezien en ik heb een ritje naar de Baltische zee gemaakt (vergelijkbaar met de tram van Den Haag naar Scheveningen). Er was zelfs een kitesurfer op het strand, maar bij lange na niet genoeg wind. Gdánsk is opzich wel een jongeren plaats, maar op het moment uitgestorven. Vanavond maar eens kijken waar er wat actie te beleven valt.

Groetjes vanuit het altijd mooie Poolse Gdánsk!

Pozdrawiam, oftwel: de groeten!